میزان مرگ و میر دوران نوزادی حدود دو سوم از کل مرگ و میرهای زیر یکسال را تشکیل می دهد که از این میزان حدود 65 درصد مرگ و میرها در نوزادان دارای وزن تولد کمتر از 2500 گرم مشاهده می گردد .کاهش بیشتر در میزان مرگ و میر به طور عمده به جلوگیری از تولد نوزادان دارای وزن تولد کم و تشخیص زودرس و درمان بیماری آنان بستگی دارد. در حالی که میزان مرگ و میر نوزادان در پایین ترین سطح کشورهای جهان 10-8 مورد در 1000 نوزاد زنده متولد شده بوده است در بالاترین سطح کشورهای جهان 200 مورد در هر 1000 تولد زنده گزارش شده است. طی این تحقیق که در بخش نوزادان بیمارستان امام خمینی شهر ایلام صورت گرفت بررسی به صورت مورد – شاهدی ( آینده نگر) در طی یک سال (81-80) انجام و از مجموع 461 نوزاد بستری 248 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند . از این میزان 77 نفر فوت شده ( مورد) و 171 نوزاد به عنوان شاهد بررسی گردیدند . شایع ترین علت مرگ ومیر نوزادان سندرم زجر تنفسی ( r.d.s) بوده است .سایر علل به ترتیب شیوع سپسیس 15 درصد، پنومونی 5/6 درصد، آسفکسی 5/6 درصد، آنومالی های مادرزادی 5/6 درصد و دلایل نا مشخص 2/5 درصد بودند. این بررسی نشان می دهد که با کاهش آپگار حین تولد، سن جنینی، وزن حین تولد و عدم تغذیه با شیر مادر، میزان مرگ و میر افزایش و با افزایش سن نوزاد و مدت زمان بستری میزان مرگ و میر کاهش پیدا کرده است. همچنین با افزایش تعداد قل ها و سزارین میزان مرگ و میر نوزادان افزایش پیدا کرده است. در این بررسی میزان مرگ و میر نوزادان در بیمارستان امام خمینی ( ره ) ایلام 7/16 مورد در هزار تولد بوده است.

اهداف: طی سال های اخیر با پیشرفت علم و تکنولوژی میزان مرگ و میر نوزادان نارس کاهش چشمگیری داشته است. با این حال هنوز هم 70% از موارد مرگ و میر دوره نوزادی رابطه مستقیمی با تولد زودرس دارد. وجود آمارهای جدید از میزان مرگ و میر نوزادان با وزن بسیار کم (VLBW) برای برنامه ریزی مناسب ضروری است. در بسیاری از کشورها میزان مرگ و میر نوزادان نارس بررسی شده است، با این حال مطالعات کمی در این زمینه در ایران وجود دارد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی میزان مرگ و میر نوزادان با وزن کمتر از 1500گرم انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کوهرت گذشته نگر در 138 نوزادان نارس با سن داخل رحمی بیش از 24 هفته و وزن کمتر از 1500گرم انجام شد. این نوزادان طی سال های 1388 تا 1395 در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان صارم بستری بوده اند. یافته ها: میانگین وزن تولد نوزادان 287/00± 1077/00گرم و میانگین سن حاملگی 3/00± 28/90 هفته بود. میزان بقا در این گروه وزنی 78/3% گزارش شد. بیشترین میزان بقا در گروه نوزادان با وزن 1500-1000گرم بود که 90% آنها از بیمارستان مرخص شدند. با کاهش وزن تولد میزان مرگ و میر افزایش یافت، به طوری که در نوزادان با وزن تولد کمتر از 700گرم میزان بقا 27/8% بود. نتیجه گیری: با کاهش وزن تولد، میزان مرگ و میر نوزادان افزایش می یابد. به علاوه، سن بارداری و آپگار دقیقه پنجم تولد نیز با میزان مرگ و میر نوزادان ارتباط دارد.

زمینه و هدف: میزان مرگ و میر نوزادان از شاخصهای مهم توسعه بهداشتی محسوب می شود و بی تردید اولین قدم در راه کاهش میزان مرگ و میر و ارتقا سطح این شاخص، شناسایی علل مرگ و میر آن است. بنابراین در این مطالعه علل مرگ و میر نوزادان در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرستان اردبیل مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: این مطالعه، یک مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی و گذشته نگر می باشد، که با مطالعه پرونده ها و تکمیل فرم ثبت پزشکی، برای تمام نوزادانی که در بیمارستان امام و علوی شهرستان اردبیل از مهر 1385 تا شهریور 1386 بستری شده اند، انجام گرفت. فرم پژوهش شامل متغیر هایی نظیر جنس، وزن تولد، سن حاملگی، علت فوت و سن مرگ بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و جهت آنالیز داده ها از آزمون کای اسکوئر و T-test استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه (%7.86) 148 نوزاد از 1881 نوزاد بستری فوت کرده بودند. علل مرگ و میر شامل بیماری غشا هیالین (%52.02) (HMD)، سپسیس (%14.86)، پنومونی (%9.45)، آنومالی مادرزادی (%12.83)، آسفیکسی (%7.43) و آسپیراسیون مکونیوم %3.37)) بود. از بین نوزادان فوت شده %54.72 پسر و بقیه دختر بودند. 550 نوزاد کم وزن بودند که 111 نفر از آنها فوت کردند و میزان مرگ و میر در نوزادان کم وزن، %20.18 بود. 578 نوزاد نارس بودند که 122 نفر از آنها فوت کردند و میزان مرگ و میر در نوزادان نارس، %21.30 بود.نتیجه گیری: نارسی و وزن کم زمان تولد (LBW)، ثابت ترین و مهمترین عامل تعیین کننده مرگ و میر نوزادی می باشد و شایعترین علل مرگ و میر نوزادان، بیماری غشا هیالین و سپسیس بودند.

سابقه و هدف: میزان مرگ و میر نوزادان یکی از شاخصهای اصلی توسعه یافتگی یک جامعه بوده و تعداد موارد lbw معیار اصلی میزان مرگ و میر دوره نوزادی محسوب میشود این مطالعه به منظور تعیین شیوع مرگ و میر و عوارض نوزادان lbw  و نارس در شهر گناباد طی سالهای 1379 و 1380 انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر بوده که در آن تعداد 3483 پرونده نوزادان و مادران آنها مورد بررسی قرار گرفت. از این تعداد  209 نوزاد lbw پره ماچور متولد شده بودند. ابزار گرد آوری یافته ها چک لیست  بود در مورد نوزادان شامل شاخصهای تن سنج، سن حاملگی، علل منجر به تولد نوزاد نارس و lbw  انواع عوارض ایجاد شده در این نوزادان، وجود ناهنجاری مادرزادی و بالاخره  فوت و ترخیص و در مورد مادران شامل مشخصات دموگرافیک، عوامل همراه با حاملگی پر خطر و تاریخچه پزشکی و شخصی و خانوادگی بود. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میزان تولد نوزادان lbw و پره ماجور در طی این سال ها در شهر گناباد  60 در هزار بوده است. میانگین میزان مرگ و میر نوزادان در سال های 1379 و 1380 7 /5 در هزار و شایع ترین عارضه ایجاد شده بر اثر نارسی و lbw  عوارض سیستم عصبی و  عوارض تنفسی بوده است . بین آپگار دقیقه اول و مرگ و میر نوزادان اختلاف معنی داری مشاهده شد. 05/0 < p شایع ترین نوع زایمان سزارین (2/53 درصد زایمان ها) و بین نوع زایمان و بروز عوارض cnc در نوزاد، اختلاف معنی داری مشاهده شد. (در تولد های حاصل از سزارین شایع ترین بوده است  05/0 <  p ). شایع ترین نوع بیماری مادران افزایش فشار خون و دیابت قندی گزارش شده بود.نتیجه گیری: لازم است از طریق ارتقا کیفیت و کمیت مراقبت های دوره بارداری و زایمان، توسعه و تجهیز بخشهای نوزادان بخصوص در مناطقی که دسترسی به nicu  امکان پذیر نیست اقدامات لازم صورت گیرد.

مقدمه وهدف :یکی از درمان های استاندارد نوزادان با سندرم دیسترس تنفسی (Respiratory Distress Syndrome:RDS) تجویز سورفاکتانت است که باعث کاهش مورتالیته و پنوموثوراکس ونیازبه تهویه مکانیکی می شود.این مطالعه با هدف تعیین اثرات درمانی سورفاکتانت در کاهش مرگ و میر نوزادان انجام گرفت.روش کار:این مطالعات توصیفی تحلیلی در NICU بیمارستان حضرت علی اصغر تهران در فواصل سال های 1373 تا1374  و 1381 تا 1382 جهت مقایسه دو گروه نوزادان مبتلا به RDS شدید با تهویه مکانیکی 24ساعت اول که در یک گروه با سورفاکتانت درمان شده و در گروه دیگر با سورفاکتانت درمان نشده بودند و حمایت تهویه مکانیکی دریافت کرده بودند،انجام گردید. در این مطالعه 36 نوزاد درمان شده با سورفاکتانت و 52 نوزاد که تنها تهویه مکانیکی شده بودند با هم مقایسه شدند. داده ها از پرونده ها جمع آوری و با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آماری آنالیز گردید.نتایج: مورتالیته در بیماران درمان شده با سورفاکتانت بطور معناداری پایینتر بود  اختلاف معناداری در بروز IVH ، بروز پنوموتوراکس، بروز سپسیس، مدت بستری و نیازبه ونتیلاسیون بین دو گروه وجود نداشت .نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه لزوم تجویز سورفاکتانت درموارد RDS شدید را در کشور ما و توسط یک تیم پزشکی با تجربه نشان می دهد.

مقدمه: انسداد دستگاه گوارشی از مشکلات رایج در دوره نوزادی و یکی از علل مرگ و میر نوزادان به شمار می رود. شیوع این بیماری و پیامدهای آن در نقاط گوناگون متفاوت و عوامل همراه در مطالعات گوناگون یکسان نیستند.هدف: تعیین میزان انسداد در دستگاه گوارش و مرگ و میر ناشی از آن و ارتباط با برخی عوامل موثر در نوزادانمواد و روش ها: این مطالعه توصیفی با گردآوری داده ها، به صورت گذشته نگر بر پرونده 103 نوزاد دچار انسداد گوارشی بستری شده در مرکز آموزشی درمانی هفده شهریور رشت در سال های 1388-92 انجام شد. پس از جمع آوری اطلاعات پرونده ها، فراوانی انسداد دستگاه گوارش بر پایه سن بارداری، جنس، وزن هنگام تولد، میزان مرگ و میر و دیگر پیامدهای انسداد گوارشی با نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: بیشتر نوزادان ترم، جنس مذکر، وزن هنگام تولد طبیعی و آپگار زمان تولد بالای 7 داشتند. %39.8 نوزادان دچار انسداد فوقانی و %60.2 دچار انسداد تحتانی دستگاه گوارش بودند. عوارض انسداد در %0.9 و مرگ و میر در %5.8 موارد دیده شد. از نظر آماری رابطه ی معنی دار بین انسداد دستگاه گوارش با حجم مایع آمنیوتیک و زمان بروز انسداد وجود داشت (P=0.0001).نتیجه گیری: انجام روش های تشخیصی پاراکلینیکی ویژه برای بررسی انسداد های دستگاه گوارش به دنبال ناهنجاری های مادر زادی می تواند در تشخیص و درمان زود هنگام بیماری موثر واقع باشد.

مرگ و میر در دوره نوزادی از شاخصهای مهم سلامتی هر جامعه ای محسوب می شود دو عامل مهم مرگ و میر نوزادان در ایران سپتی سمی و پره ماچوریتی می باشد که در مقایسه دو دوره پنج ساله در دو دهه پشت سر هم در مطالعه ما اگر چه ناقص است همین دو عامل مهمترین علت مرگ را تشکیل داده است. خوشبختانه ایندو عامل نسبت به عامل دیگر (آنومالیها) تا حدودی قابل پیشگیری می باشد. در این مطالعه کوچک ما هم به وضوح دیده می شود که اگر چه تعداد بستری شدگان بیشتر شد اما خوشبختانه میزان سپتی سمی کمتر شده است. بنابراین با اقدامات پیشگیری کننده قبل از زایمان و بعد از زایمان می توان هنوز از مرگ و میر کاست. در کشورهای پیشرفته مثل اسپانیا اختلال مادرزادی در راس علل مرگ و میر نوزادان قرار دارد. در ایتالیا سندرم دیسترس تنفسی و نارسی علت اصلی مرگ را تشکیل داده است.  

میزان مرگ و میر نوزادان در ژاپن و سوئد 2.2 ولی در ایران 18 در هزار تولد زنده است. در کشورهای صنعتی ادامه حیات نوزادان با وزن 500 گرم یا کمتر امری عادی است ولی در ایران همیشه نمی توان به زنده و سالم ماندن نوزادان ترم مطمئن بود.به منظور کاهش مرگ و میر نوزادان باید برای بهبود وضعیت تغذیه و سلامت دختران و زنان برنامه ریزی و فرهنگ سازی شود، کمیت و کیفیت مراقبت ها در دوران بارداری و زایمان و مراقبت های بعدی مادر و نوزاد ارتقا یابد. بارداری ها و زایمان ها و نوزادان در معرض خطر به موقع شناسایی، مراقبت و یا ارجاع شوند. کمیته های کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان در تمام بیمارستان ها و دانشگاه ها و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی فعال شوند و یا بررسی علل مرگ و میر نوزادان، برای اصلاح وضعیت تلاش کنند. آموزش و پژوهش در زمینه سلامت نوزدان گسترش یابد و همکاری تنگاتنگی بین متخصصان زنان و مامایی و متخصصین کودکان ایجاد شود. علم پری نیتالوژی و عمل به آن از گستردگی و عمق لازم برخوردار شود. پروتکل های تشخیصی و درمانی لازم تهیه و اجرا شود. مراقبت از نوزادان از ثانیه ها و دقایق اول زندگی کاملا متحول شود. عملیات احیای نوزادان به موقع و با مهارت صورت پذیرد، برنامه سطح بندی خدمات در ارتباط با زنان باردار و نوزادان طراحی و به اجرا درآید. جهت انتقال مادران و نوزادان از مرکزی به مرکز دیگر، پس از تثبیت وضعیت آنان، وسیله نقلیه مناسب با تجهیزات کافی و نیروی انسانی مجرب به راحتی در دسترس باشد.